Afgelopen week kocht ik zoals elke maand een Straatjournaal bij mijn vaste verkoper. Bij het lezen van de krant dacht ik aan de lange periode dat ik al verbonden ben aan deze krant.
Tientallen jaren terug startte ik op de Fotovakschool de opleiding Fotografie. Ik fotografeerde al veel kinderen en gezinnen, maar wilde de techniek beter onder de knie krijgen.
Het eindproject van de opleiding wilde ik met iets groots afsluiten. Iets dat in Haarlem e.o. geëxposeerd zou worden, dat was mijn doel en is ook gelukt. Daarvoor sloot ik mij aan bij een organisatie in Haarlem die zorgt dat dakloze - en eenzame mensen overdag bij elkaar kunnen zitten met koffie en thee en ’s avonds voor een warme maaltijd.
Ik ging er werken en de daklozen lieten toe dat ik ze fotografeerde. Mooie sombere koppen, sommige geen tand meer in hun mond vanwege het drugsgebruik, mooie verhalen die door iemand anders opgeschreven werden.
Straatjournaal pikte dit op en vroeg of zij maandelijks een foto mochten plaatsen in de krant met het verhaal. Zo kregen de dakloze mensen een podium en ik ook. Voor Straatjournaal kreeg ik meer opdrachten. Hele interessante, bijvoorbeeld naar een Blijf van mijn Lijfhuis in Alkmaar, waar we gesprekken voerden met de vrouwen die daar zaten. Of ik mocht naar Rob Scholte in Den Helder, waar ik altijd een grote fan van ben geweest.
Na dit grote project wat enorm veel impact op mij gehad heeft wilde ik de zakelijke markt op. Ik ging naar een netwerkbijeenkomst van een gerenommeerd reclamebureau en zei dat ik graag opdrachten voor ze wilde doen. De eerste opdracht kwam gelijk binnen waar ik met het zweet op mijn rug naartoe ben gegaan. De hele dag fotograferen bij KLM ICT Schiphol-Rijk.
Voor Straatjournaal bleef ik fotograferen. Kort geleden zaten zij in een crisis zoals zovelen. De winkels in de stad bleven dicht en voor Straatjournaal verkopers was het bijna onmogelijk zijn kranten te verkopen.
De meesten kunnen deze strop niet hebben omdat ze voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van de krantverkoop. Straatjournaal deed een oproep om de verkopers te steunen.
‘De krant moet blijven bestaan want iedereen wordt er beter van. De dakloze, die middels de krantverkoop een legaal inkomen bij elkaar verdient. Het publiek, dat waar voor z’n geld krijgt. En de lokale overheid die de daklozenproblematiek aanzienlijk verminderd ziet zonder daar iets voor te doen. Dat doen de verkopers namelijk zelf. Door het principe van zelfstandig ondernemerschap leert de verkoper met geld en regels om te gaan; krijgt hij dagritme en structuur in zijn leven en doet hij sociale contacten op. De verkoop zorgt bovendien voor het broodnodige zelfrespect: je eigen broek ophouden in plaats van bedelen of doelloos rondhangen bij het de dag- en nachtopvang. Vanuit die positie is uitzicht op werk en woning een stuk dichterbij, zo is inmiddels wel gebleken.’
Straatjournaal gaf mij ooit een podium, nu draai ik het om. Straatjournaal heeft een podium nodig omdat het belangrijk is dat zij blijven bestaan.
De winkels zijn weer open en jongens … koop die krant ! Steunen kan ook nog altijd via :www.straatjournaal.com/contact/doneren-ja-graag/
